In mijn dagelijks leven ben ik milieuadviseur. Maar diep in mijn hart ben ik een visser. Meegekregen in het visserijgezin waarin ik geboren ben. Niets mooier dan leven en werken met en in de natuur. Op de golven, de vogels in de lucht, vol verwondering over het leven in de zee. Hard werken in de zilte werkelijkheid. In afhankelijkheid van weer en wind, in afhankelijkheid van Gods schepping.
In bijna alles wat ik doe neem ik de visserij mee. De visserij zijn mijn voeten in de aarde, de voelsprieten naar de werkelijkheid. De wetenschap dat alles wat we eten, alles waarvan wij leven, uiteindelijk uit de natuur komt.
Anders dan vele NGO’s en linkse politici ons doen geloven, ben ik ervan overtuigd dat de huidige visserijdruk op de Noordzee in evenwicht is met wat het ecosysteem aan kan. Toch wordt de visser van nu bedreigd en getreiterd met overbodige regelgeving. Dat kan en moet anders. Iedereen die een eerlijke boterham verdient, heeft recht op arbeidsvreugde. Arbeidsvreugde zou eigenlijk het centrale uitgangspunt moeten zijn bij elk beleidsstuk. Zeker als het gaat om boer en visser.
We gaan weer naar de stembus. Bij elke stemming zo oud ik ben, neem ik de visserij mee. Helaas is in het politieke spectrum de keuze niet groot. Mijn stem gaat vol overtuiging naar Jaco Geurts van het CDA. Een man uit de praktijk, zelf veehouder geweest en heeft het nodige mee gemaakt. Die weet waarover hij praat. Maar ik hoop dat naast het CDA alle partijen die visserijminded zijn, het goed zullen doen. De komende tijd hebben die partijen elkaar hard nodig. Samen sterk voor de visserij!