Donderdag 5 februari 2015 is het rapport van Hoffmann Bedrijfsrechercheurs besproken in de gemeenteraad van Urk. De resultaten van het onderzoek naar het lekken van informatie over het Berechja College naar de pers. Geen dader is gevonden. Wel een 13 pagina’s tellend document met genoeg munitie voor een avond moddergooien in de gemeenteraad. Een avond om snel te vergeten. Het liefst deed ik dat op dat moment ook met het rapport. De uitgebreide versie had ik nog niet gelezen. De verkorte versie had mij al boos gemaakt. En boos was ik, oprecht boos, nog nooit was ik zo boos.
Dit weekend heb ik eindelijk de tijd en kracht gevonden om ook de uitgebreide versie te lezen. Gelukkig mij zelf hervonden en met relativerende blik las ik het document, dat af en toe weg had van een spannend jongensboek. Met mijzelf nota bene als één van de hoofdrolspelers in een mislukte coup om een wethouder omver te werpen. Kennelijk circuleren er verhalen in het geruchtencircuit die de moeite waren om aan het papier toe te vertrouwen. En bij nader inzien ben ik blij dat Hoffmann dit gedaan heeft. Hoffmann heeft nl. iets gedaan wat bij mijn weten nooit eerder iemand heeft gedaan: het op papier zetten van roddels die binnen de plaatselijke politiek en de ambtenarij rondgaan.
Zonder afstand te doen van de persverklaring van het CDA, is dat de waarde en de kracht van het rapport Hoffmann. Het rapport laat zien tot welke vergaande complottheorieën roddels kunnen leiden. En welke gevolgen dit weer heeft voor het nemen van besluiten. En zeker in de laatste weken op Urk zelfs met paranoïde trekken. Nu het debat achter ons ligt over het Berechja College en het Hoffmann-rapport zal de gemeenteraad zich zelf moeten hervinden, met alle 17 raadsleden. Aan het werk om voor de burger dat te doen waarvoor we gekozen zijn. Niet met ons zelf bezig te zijn, maar met onze plicht.
Daarvoor is het nodig dat wij stoppen met roddelen. En ik zeg wij, want ik sluit mij daar ook bij in. Roddelen is zo makkelijk en is onderdeel van onze cultuur. Begint vaak met een grapje, maar voor we het weten leidt het een eigen leven. Het Hoffmann-rapport is daarvan het bewijs. Laten we als raadslid elk 1/17 deel van de schuld op ons nemen en voortaan ons baseren op feiten in plaats van fictie. We hoeven dan geen excuus van elkaar af te eisen, maar wel vergeven en ons voor vergeving open te stellen. Als we die slag kunnen maken zal dat leiden tot herstel van onderling vertrouwen, kunnen we samen zorgen voor een integer bestuur met openheid naar de burger zonder lekken. Dan luisteren we weer naar elkaar en wegen we de argumenten. Alles met het oog voor ons mooie Urk.
Dan komt ook het moment dat de burger ziet dat wij wel voor hen bezig zijn. Dat het vertrouwen herstelt. Dat we weer zonder ons te schamen kunnen zeggen dat we gemeenteraadslid zijn op Urk. Als dat de lessen zijn die we trekken uit het Hoffmann-rapport, dan heeft deze haar nut bewezen. Dan is het geen weggegooid geld geweest, maar een bijdrage in de keerpunt van de Urker politiek. Een keer ten goede, met dank aan Hoffmann. Een keer die maakt dat de politiek op Urk christelijk genoemd mag worden. Uiteindelijk besturen wij Urk bij de gratie Gods.