adders en apen bij aankoop industriegrond

Door Willem | Gepubliceerd: 26/11/2010

Je hebt een geweldig plan voor je bedrijf. Na een hoop gedoe over de financiering een perceel kunnen kopen op het Urker bedrijventerrein. Mooie locatie en goede aansluiting op de A6. Vol goede moed ga je aan de slag. Bij aanvang bouw komt er opeens een addertje onder het gras vandaan. Het perceel blijkt een stuk hoger te liggen dan de weg. Gemeente heeft namelijk alle percelen opgehoogd met grond. Grond die zij kennelijk over had. Lijkt heel onschuldig, maar opeens blijkt dat afvoeren van grond wel heel duur is. Schade: duizenden euro’s. Verder in het traject komt er nog een aap uit de mouw. Er is nog geen hoofdinfrastructuur aanwezig voor aansluiting elektriciteit. Gemeente verwijst u door naar de kabelmaatschappij. Aanleg kan, maar u moet wederom veel duizenden euro’s extra betalen. Inmiddels hopen dat de bank niet de stekker uit het project gaat trekken.

Inmiddels zijn een aantal bedrijven geconfronteerd met bovenstaande zaken. Het college van burgemeester en wethouders heeft, na vragen van het CDA, inmiddels aangegeven de problemen te onderkennen en te zoeken naar een oplossing. Ondertussen vroegen zij echter wel de gemeenteraad in te stemmen met een herziene grondexploitatie. Een herziene grondexploitatie waarin op geen enkele manier rekening is gehouden met bovenstaande problemen. Om die reden heeft het CDA in de raadsvergadering op 25 november 2010 tegen de herziene grondexploitatie gestemd. Andere partijen stemden voor. Voor stemmen  zonder in debat te gaan, zonder enig weerwoord aan het verhaal van het CDA…

Geplaatst in Economie, politiek | Plaats een reactie

Schijndilemma rond veerdienst Urk – Enkhuizen

Door Willem | Gepubliceerd: 20/10/2010

Vroeger had Urk een veerdienst tussen o.a. Enkhuizen en Urk. Na de inpoldering is deze voortgezet als toeristische attractie. Door dalende belangstelling verdween deze. Tot ruim een  jaar terug.  De laatste twee zomervakanties werd een veerdienst onderhouden met de ‘Willem Barentz’ door een ondernemer uit Enkhuizen. Dit jaar loopt de vergunning af. Een nieuwe vergunningaanvraag is inmiddels ingediend. Er is echter ook een Urker ondernemer die een plan heeft voor een veerdienst. Een heel mooi plan met naast de veerdienst horeca aan en op het water, vispromotie en een bijdrage aan het nautisch onderwijs. Prachtig. Ook deze ondernemer diende een aanvraag in.

De twee vergunningaanvragen stelden het college voor een dilemma. Wie van de twee krijgt de vergunning? Wethouder Ben Visser stelde daarom een notitie op waarin beide plannen werden beschreven. De economische betekenis van beide plannen werden daarbij tegenover elkaar gezet. Vervolgens mocht de gemeenteraadscommissie op 13 oktober 2010 haar voorkeur aangeven. Het begin van een politieke wanvertoning. Eerst deden beide aanvragers voor ogen van de pers en publiek hun zegje. Daarna buitelden partijen over elkaar heen om te laten blijken dat ze nog meer dan de ander voor het plan van de Urker ondernemer gingen. Alsof er iets te kiezen viel. Alleen het CDA maakte duidelijk dat de keuze in het geheel niet mag worden bepaald door wie het mooiste plan heeft. Amper een jaar eerder heeft de gemeenteraad de havenverordening vastgesteld. Hier zijn de kaders vastgesteld voor het verlenen van een vergunning voor een veerdienst. Gewoon het boekje volgen en dan volgt zelf wie wel en niet in aanmerking komt voor een vergunning. Economische motieven kunnen en mogen daarbij geen rol spelen.

Het circus denderde op 13 oktober 2010 echter onverdroten voort. Heel jammer, want het was politieke armoede ten top. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Waar is de ambtelijke dienst die een wethouder of college hiervoor behoedt? Of was het de wethouder die op eigen houtje handelde? Inmiddels is echter het kwaad geschied. Hoe kan in deze zaak het college nog onafhankelijk een besluit nemen? Uiteindelijk is de hele gang van zaken slecht voor het ondernemersklimaat op Urk. Hoe wordt vanaf Enkhuizen gekeken naar de kwestie? Urk is dan wel geen eiland meer, maar net als vroeger is het wel prettig en van levensbelang zaken te kunnen doen met de ‘wal’. Dat geldt in het bijzonder voor de veerdienst, want die moet ook aan de andere oever aan kunnen leggen……

Geplaatst in juridische kost, politiek | Plaats een reactie

Stemverklaring

Door Willem | Gepubliceerd: 04/10/2010

Op zaterdag 2 oktober heb ik op het CDA-congres voor het coalitieakkoord gestemd. De centrum-rechtse coalitie tussen VVD en CDA met gedoogsteun van de PVV. Mijn stem heb ik met overtuiging gegeven, maar niet zomaar. Ook ik heb mijn reserves jegens Geert Wilders. Vooral de manier waarop hij uiting geeft aan wat hij denkt. Daarom voelde ik mee met de tegenstemmers, zoals Ab Klink en Kathleen Ferrier. Niet in de laatste plaats omdat het ook gaat om de vraag wat samenwerking betekent voor de C van het CDA. Moet het CDA principieel zijn en samenwerking uit de weg gaan, of over haar eigen principiële schaduw heen stappen. Dat laatste is het CDA niet vreemd en is ook aan de orde geweest bij andere coalities. Wel goed dat steeds die vraag opnieuw wordt gesteld.

Om een goed oordeel te vormen moet het totale politieke krachtenveld in ogenschouw worden genomen, van links tot rechts. Te beginnen voor de val van Balkenende IV. Waarom liep dit kabinet stuk? Ging het om Uruzgan of was het omdat de PvdA werd gegijzeld door de linksere patijen. Ik denk het laatste, want de PvdA werd electoraal langzaam maar zeker opgegeten door partijen als de SP en GL. Zonder dat zij aan deze partijen gebonden waren moest de PvdA bij elke stap rekening houden met de linksere opponenten (al dan niet doordat zij samenspanden met de PVV als het hun zo uitkwam….). Uit partijbelang heeft de PvdA de stekker uit Balkenende IV getrokken. In een middenkabinet met VVD, PvdA en CDA zou de PvdA nog meer te lijden hebben onder de linkse oppositie. Vooral gelet op de minder populaire maatregelen die nodig zijn. Links is nog niet zover dat ze elkaar gedogen om regeren mogelijk te maken. Een stabiele regering met de PvdA is daardoor momenteel nagenoeg onmogelijk. In dat licht bezien constateer ik dat rechts inmiddels een stuk verder is gevorderd. De PVV gedoogt nl. wel een centrum-rechtse coalitie tussen VVD en CDA.

Gelet op het voorgaande is bij mij de balans doorgeslagen naar ‘ja’. En natuurlijk moet nu het CDA en de VVD een route rijden die deels door Wilders is bepaald. De doodlopende wegen in het programma van Wilders worden echter gemeden. En Wilders zelf: die mag in een geparkeerde auto aan het stuur zitten en toeteren als hij daar zin in heeft. Dat kan heel irritant zijn, maar hij staat wel geparkeerd.

Geplaatst in Algemeen | Plaats een reactie

Urk moet opschieten met een buitendijkse haven

Door Willem | Gepubliceerd: 16/09/2010

De titel is een stelling die Bedrijvenkring Urk aan haar leden heeft voorgelegd. De reacties zijn geplaatst in het Kringmagazine van september 2010. Hieronder mijn reactie.

Urk moet zeker opschieten. De druk op de huidige haven is groot. Een containeroverslag gericht op de lokale markt bleek in de huidige haven niet eens haalbaar. Economisch kon het wel, maar de constructie van de kade is niet toereikend. Een bewijs dat de voorzieningen die Urk biedt voor de nautische bedrijvigheid ernstig tekort schiet. Momenteel liggen twee koopvaardijschepen in de haven en de haven is vol. Meer vraag betekent ‘nee’ verkopen en het verkopen van ‘nee’ levert niets op.

Voor het realiseren van een buitendijkse haven is een zich sterk profilerend gemeentebestuur nodig. Zij kunnen het proces aanjagen door op zijn minst de ruimtelijke procedures in gang te zetten en gronden te verwerven voor het ontwikkelen van een (nautisch) bedrijventerrein. Met deze zaken zorgt de gemeente  dat het plan snel kan accelereren op het moment ondernemers willen investeren. Daarbij hoeft de gemeente niet eens een grote risicodrager te zijn, want ook zonder buitendijkse haven is industriegrond nodig. Verder moet de gemeente vooral actief zijn in het verkrijgen van politiek draagvlak elders en het lobbyen voor cofinanciering vanuit de overheid. Het windpark is tegen wil en dank daarvoor een kans. Een kans die je moet willen benutten. Anders staat Urk straks niet één keer, maar twee keer met lege handen.

Geplaatst in Economie | Plaats een reactie

Het milieuprotest van Urk

Door Willem | Gepubliceerd: 31/08/2010

Urk vecht tegen de komst van twee megawindmolenparken die gepland staan ten zuiden en noorden van Urk. Een werk dat onmiskenbaar grote gevolgen heeft voor Urk en haar omgeving. Daarbij lijkt het wel of de geschiedenis zich herhaalt. Ooit protesteerden de Urkers tegen de afsluitdijk. Organisaties als Greenpeace en Milieudefensie bestonden toen nog niet. De afsluitdijk heeft wel enorme gevolgen gehad voor ons milieu. Zonder afsluitdijk was het IJsselmeer nu te vergelijken geweest met een visserij- en natuurgebied als de Oosterschelde. Nu is het een kunstmatig meer,  een broedplaats voor muggelarven en een broeinest van blauwalg. Elke muggenplaag op Urk is uiteindelijk een gevolg van de afsluiting. 

Met de windparken moet Urk opnieuw de gevolgen slikken van een enorme ingreep in het milieu. Een ingreep die de impact van menig groot infrastructureel werk te boven gaat. Naast de zichtbare gevolgen ook gevolgen die nu nog niet zijn te voorzien. Wat als bij de molens de vissoorten wegblijven die muggenlarven vreten? Meer muggen zal ons deel zijn. Urk protesteert net als bij de afsluitdijk. Zonder hulp van de milieubeweging. Die komt niet in beweging als er iets te redden is. Urk voert een eenzame en een (bijna) verloren strijd. Er gloort echter hoop. Volgens de uitzending van NOVA van 30 augustus 2010 komt bij het minderheidskabinet in wording de wind uit een andere hoek. Kernenergie heeft de toekomst. Kernenergie als wapen tegen de opwarming van de aarde en het opraken van fossiele brandstoffen. Alleen een rechts kabinet kan het milieu rond Urk nog redden.

Geplaatst in milieu | Plaats een reactie

Harde heelmeesters

Door Willem | Gepubliceerd: 09/08/2010

Om 11.00 (3 augustus 2010) kom ik de ziekenhuiskamer binnen om Hilda, mijn vrouw, op te halen. Schigtig loop ik naar binnen, want het lampje brandt op rood. Kennelijk heeft iemand hard hulp nodig. Een oude man zit op zijn stoel. Blik op oneindig naar buiten. Tegenover Hilda ligt een bejaarde vrouw te kreunen. Zij heeft al lang geleden op het rode knopje gedrukt. Eén keer beweegt de oude man zich en vraagt of Hilda voor hem ook op het rode knopje wil drukken. Hij houdt het niet langer vol op zijn stoel. Een minuut later werpt een broeder een blik in de kamer. Hij drukt de ingeschakelde alarmen uit, draait zich om en loopt weg. Hilda geeft aan dat dit nu al voor de tweede keer zo gaat. Gaatdat tegenwoordig zo in de zorg? Of is dit nu het verschil tussen Lelystad en Sneek? Een woede komt in mij op. Even speel ik met de gedachte om zelf die man maar weer in zijn bed terug te leggen. Ondertussen duwt de oude vrouw weer op de rode knop. Na een minuut of tien komt de broeder opnieuw. Nu gaat hij naar de vrouw en vraagt beleefd wat er aan scheelt. “Oh dokter ik heb zo’n pijn”. De broeder antwoordt:  “Ik zie het, je pijnstillers staan nog onaangeroerd. Waarom heb je die laten staan? Logisch dat je nu pijn hebt”. Vervolgens werkt hij zonder pardon een aantal pillen bij haar naar binnen. Deze broeder kent dus zijn pappenheimers. Maar waarom geeft hij dat oude mens nog voorrang boven de oude meneer in zijn stoel? Dat blijkt al snel. De broeder geeft aan dat hij terug in zijn bed mag, maar niet eerder dan dat is afgesproken dat hij tijdens het middageten weer op zijn stoel gaat zitten. De oude man protesteert, maar met alleen liggen wordt hij niet beter. De broeder is daarom onverbiddelijk  streng. Ondertussen dreunt een gespierde zuster de kamer binnen en bevrijdt Hilda van haar infuus. Eindelijk mogen we naar huis. Met een goed gevoel. Niet alleen omdat het beter gaat met Hilda. Ook omdat de zorg niet ten onder gaat aan heelmeesters die stinkende wonden maken.

Geplaatst in Dit is een categorienaam | Plaats een reactie

UK 165 en het weekendje uit(verbod)

Door Willem | Gepubliceerd: 26/07/2010

Op zaterdag 24 juli 2010 is de garnalenkotter UK 165 onderweg van Urk naar Lauwersoog. Aan boord de schipper, een bemanningslid en vrouwen en kinderen. Doel van de reis: kotter in Lauwersoog klaar maken voor de visserij na twee weken van reparatie en onderhoud op Urk. Tegelijk een dagje uit. Door de malaise in de garnalenvisserij zit er een gewoon dagje uit niet in, dus los je dat zo op. Bij de Afsluitdijk meldt de UK 165 zich bij de Algemene Inspectie Dienst (AID). Dit omdat hij wil voorkomen dat hij verdacht wordt van overtreding van het weekendverbod. In het weekend mag je nl. niet op garnalen vissen. In plaats van dat de AID hem bedankt voor de melding wordt de schipper door de AID teruggebeld. Hem werd medegedeeld dat hij niet verder mag varen, alle uitleg van de schipper ten spijt. Weg dagje uit, een hoop frustratie, taxikosten om weer thuis te kunnen komen en duur visverlet op maandag.

 Toevallig is de schipper mijn broer en dus dook ik zaterdagmiddag nog de wetboeken in. De wet is duidelijk en helder: ‘Het is verboden om van vrijdag 12.00 uur tot de daaropvolgende zondag 24.00 uur buiten de haven te zijn met een vaartuig dat enig vistuig aan boord heeft geschikt voor het vangen van garnalen’. De UK 165 had geen vistuig aan boord dat geschikt is om garnalen te vangen.  Onterecht is dus de UK 165 stilgelegd. Stillegging met financiële en emotionele schade tot gevolg. Een triest voorbeeld waarbij een goede regel verkeerd is toegepast. Een voorbeeld van een ambtenaar die de visserij moet controleren en niet eens de definitie kent van het begrip vistuig. Gevolg: De ambtenaar doet iets wat de wetgever niet heeft beoogd en wat de minister niet wil. Is het gebeuren slechts een incident of symptomatisch voor de kwaliteit van controlerend Nederland? Ik vrees tenminste deels ook het laatste. In een volgende column hoop ik daar dieper op in te gaan. 

Geplaatst in juridische kost | Plaats een reactie

Sea Life en het sprookje van Bambi

Door Willem | Gepubliceerd: 04/06/2010

Deze week heb ik tijdens het gemeenteraadsuitje Sea Life in Scheveningen bezocht. Een kijkje onder de zeespiegel met als dieptepunt een duikfilm. Duiken boven een wrak wat ooit een schip was. Een dame met een vriendelijke stem vertelt hoe een plaats van leven was veranderd in een macaber kerkhof. Daarmee had ze het niet over de mensen die verdronken waren bij het vergaan van het schip. Ze bedoelde de krabben die in een vissersnet aan het wrak verstrikt waren geraakt. Vissers waren er verantwoordelijk voor dat de krabben een pijnlijke dood zou worden bezorgd. Ondertussen kinderen met tranen op de wangen. Geen nood: er komen ook helden in het verhaal voor. Duikers die tot 30 meter het leven redden van de krabben. Gelukkig, het kind kan weer lachen. Maar wel voor eens en altijd geleerd: een visser deugt niet.

Een mooi staaltje van milieukunde op Bambi-niveau. Een sprookje vatten in beeld uit het echt en daarbij een zeer eenzijdig verhaal vertellen. Waren die krabben dan niet echt en zielig? Ja, ze waren echt. Zielig is een ander verhaal. De natuur is geen paradijs. De natuur is een ecosysteem. Een systeem dat in stand blijft, doordat het ene beest het andere opvreet. Leven en dood onlosmakelijk met elkaar verbonden. Of de visser nu wel of niet langs komt. Denk aan de kronkelende paling die in de maagsappen van een aalscholver levend wordt verteerd of de orca die ‘speelt’ met een zeerob. Wordt de krab met uitsterven bedreigd door netten die aan wrakken zijn blijven hangen? Geenszins. Daarom moet van een krab geen Bambi worden gemaakt. Van Sea Life had ik toch wel meer diepgang verwacht. En als ze toch in sprookjes willen doen:  Sponge Bob. Daar eten ze tenminste gewoon krabburgers.

Geplaatst in milieu | Plaats een reactie

STOP

Door Willem | Gepubliceerd: 19/04/2010

Een toezichthouder, bijvoorbeeld een milieucontroleur, mag een motorvoertuig staande houden. Dat is juridisch goed geregeld. Zo is er de Regeling stilhoudingsverordening toezichthouders. Daarin is tot in de puntjes geregeld waaraan het stopteken moet voldoen. Zo moet het stopteken bestaan uit een ronde witte schijf waaromheen een rode rand, waarin met witte letters in ieder geval de aanduidig ‘STOP’ is geplaatst. Een witte schijf met witte letters. De wetgeving is duidelijk, maar het stopteken zelf is onzichtbaar.

Geplaatst in juridische kost | Plaats een reactie

Liegen als topsport

Door Willem | Gepubliceerd: 17/03/2010

 “Als je liegt heb je een lastig leven, want je moet je leugen altijd onthouden”. Dat zei wethouder Klaas Kramer in zijn afscheidsinterview in het Urkerland van 11 maart 2010. Een uitspraak waar veel inzit. Liegen is het creëren van een zelf bedachte ‘waarheid’. Omdat een waarheid altijd moet kloppen staat een leugen meestal niet op zich zelf. Aanvullende leugens zijn nodig voor een ‘kloppend’ verhaal. Een verhaal dat je uit je hoofd moet kennen om niet door de mand te vallen. Dan hebben we het nog niet eens over de situaties waarbij anderen in het complot worden betrokken. Dat kost energie, heel veel energie. Toch weerhoudt dat sommigen niet om door liegen hun doelen te bereiken. Zo heb ik in mijn praktijk te maken met een zaak waar de ene partij recht meent te hebben op een schadeclaim op basis van een zelfgeconstrueerde waarheid. Vaak heb ik mij afgevraagd waarom die partij deze strategie heeft gekozen. Als de partij nooit had gelogen dan had hij geen schade geleden en ook niet hoeven te claimen. Waarom dan toch al die moeite? Hetzelfde vraag ik mij ook af als ik kijk naar een bergetappe in de Tour. Het moet de kick van topsport zijn. Kennelijk is het een sport om met een zelfgeconstrueerde waarheid naar de rechter te stappen. Een sport tussen twee partijen, waarbij de ene partij ongewild de wedloop moet aangaan. Dan is het hopen op een wijze rechter, de man met de hamer.

Geplaatst in Algemeen | Plaats een reactie